مگر آگاهی ز پریشانی ام؟

اشک تو بر من زخمی بس ناسور می زند.

چرا که من غافل از گناه خویشتنم.

تا کی خواهی گریست؟

که مرا جز کلام انسانی هیچ نیست

تا رویاهایت.

آرزوها و خواسته هایت را دریابم.

ای روح من. بر من بنگر

که چگونه تمامی زندگانی ام را

در پی خواسته های تو نهادم.

بیندیش که چه زجری می کشم!

من که زندگانی ام را در پی تو به انجام رسانده ام.

قلبم که به شکوه بر تخت بنشسته بود.

حال در بند است و اسیر.

صبوری بر من چونان همدمی بود.

و اکنون رو در روی من دارد.

جوانی بر من امید بود و این دم

غفلت وجودم را ملامتگر است.

ای روح من. از چه این چنین اصرار می ورزی؟

در پی راهی که تو

مرا به رفتن در آن وا داشته ای.

خوشی را بر خود حرام کرده ام

و شادی زندگانی را ترک گفته ام.

با من به عدالت رفتار کن

یا که مرگ را فرمان ده

تا رهایی ام بخشد.

که شهرت تو عدالت توست

ای روح من.بر من رحم آر.

چنان باری از عشق بر قلبم نهاده ای

که مرا تاب تحمل آن نیست.

تو و عشق را. توانی است تفکیک ناپذیر.

من و جسم را. ناتوانی جدایی ناپذیر

هرگز مگر ستیز میان قوی و ضعیف را

پایانی هست؟

ای روح من.بر من رحم آر.

تو بر من سعادتی را نمایان ساختی

که دور از دستان من بود.

تو و سعادت ایستاده بر فراز کوه ها.

من و شقاوت رها شده در قعر دره ها.

هرگز مگر کوه و دره به هم خواهند رسید؟

ای روح من.بر من رحم آر.

که تو زیبایی را بر من نمایان ساختی و سپس

از پیش چشمانم ربودی.

تو و زیبایی در نور به سر می برید.

من و زشتی محکومانیم در دل تاریکی.

هرگز مگر نور سر زمین تاریکی را فرا خواهد گرفت؟

خوشی تو در رسیدن به انتهای راه است و

اکنون شادمانی ات در انتظار از برای آن.

و اما این جسم است که زندگی می کند

در رنج زیستن.

و من در شگفت از چگونگی آن.ای روح من.

تو به سوی جاودانگی در شتابی

و این جسم آرام آرام رو به فناست.

نه تو به خاطر او صبوری می کنی

و نه او توان شتاب است.

و این خود. مایه اندوه است.ای روح من.

تو به سوی آسمان در شتابی و این جسم

اسیر زمین

نه تو با او همدردی.

و نه او قدردان تو.

این مایه هلاک است. ای روح من.

تو سرشار از خردی

و این جسم.ناتوان از درک آن

نه تو خواهان سازشی.

نه او دل به فرمان تو.

این خود اندوهی است بس سوزناک.ای روح من.

تو در سکوت شب

معشوق را دیده و از شهد وجودش

غرق در لذتی . و این جسم تا ابد

قربانی تلخ وصال و فراق.

این خود رنجی است بس جانگداز ای روح من.

ای روح من . بر من رحم آر...